فایل ورد (word) مقاله تأثير تمرين مقاومتي فزاينده بر تودة عضله و شاخص هاي اکسايشي – ضداکسايشي در بافت عضلة موش هاي صحرايي ديابتي دارای 24 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد فایل ورد (word) مقاله تأثير تمرين مقاومتي فزاينده بر تودة عضله و شاخص هاي اکسايشي – ضداکسايشي در بافت عضلة موش هاي صحرايي ديابتي کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي فایل ورد (word) مقاله تأثير تمرين مقاومتي فزاينده بر تودة عضله و شاخص هاي اکسايشي – ضداکسايشي در بافت عضلة موش هاي صحرايي ديابتي،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد
بخشی از متن فایل ورد (word) مقاله تأثير تمرين مقاومتي فزاينده بر تودة عضله و شاخص هاي اکسايشي – ضداکسايشي در بافت عضلة موش هاي صحرايي ديابتي :
تعداد صفحات :24
هدف این پژوهش بررسی تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر تود عضله و شاخص‌های اکسایشی و ضداکسایشی عضلانی موش‌های صحرایی دیابتی بود. طی یک مطالع تجربی تعداد 24 سر رت ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. دیابت از طریق تزریق تکدوز استرپتوتوزوسین (50 میلیگرم/ کیلوگرم وزن بدن، درون‌صفاقی) حل‌شده در بافر فسفات القا شد. گروه تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته تمرین کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلس تمرین، حیوانات بی‌هوش شدند و خونگیری از قلب انجام گرفت. سپس عضل خمکنند دراز انگشتان پا (FHL) از اندام تحتانی حیوان جدا شد. برای مقایس گروهها از آزمون آماری تیمستقل استفاده شد. در گروه تمرین مقاومتی وزن عضل FHL و نسبت وزن عضل FHL/وزن بدن به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (به‌ترتیب 033/0= P و 002/0=P). میزان مالون دیآلدئید (MDA) عضل FHL در گروه تمرین مقاومتی 2/12 درصد بیشتر از گروه کنترل بود، اما تفاوت بین گروهها به لحاظ آماری معنادار نبود (176/0=P). همچنین، میزان پروتئین کربونیل (PC) عضل FHL در گروه تمرین مقاومتی 26 درصد کمتر از گروه کنترل بود، اما تفاوت بین گروهها معنادار نبود (062/0=P). بهعلاوه، یافتهها نشان داد محتوای گلوتاتیون تام (T-GSH) عضل FHL در گروه تمرین مقاومتی (به میزان 8/36 درصد) بیشتر از گروه کنترل بود (0001>P). افزایش مشاهده‌شده در وزن عضله در کنار بهبود ایجادشده در محتوای T-GSH و PC نشان می‌دهد که تمرین مقاومتی موجب کاهش میزان استرس اکسایشی عضلانی می‌شود و میتواند آثار ضدآتروفی مفیدی در دیابت داشته باشد.